La caricia del gato negro Año VI. El Parque Mowg y poco más.

el-parque-mowg-2-1

Estaba debatiéndome entre escribir unas líneas para mantener la tradición anual o pasar del tema, ¿para qué, si nunca me paso por aquí y no tengo mucho que contar?

Pero, claro, el debate se ha dado delante de la página en blanco y aquí estoy, rellenando el hueco casi por inercia, tecleando por reflejo nostálgico.

¿Cómo va la vida por estos lares? ¿Hay pandemia también en el ciberespacio?

Y, más importante, ¿suenan los petardos en orejas eléctricas? Espero que no. Malditos petardos. Malditos idiotas. El gato negro está soñando para vosotros una muerte lenta y dolorosa.

Hecha la introducción, vamos al grano. Este año La caricia del gato negro no ha ampliado fronteras, así que os ahorraré ese ya clásico mapamundi anual. La partida de Risk se ha congelado. Alguno de los participantes ha fenecido. O se ha ido a mear.

Groenlandia (Kalaallit Nunaat) es la nueva utopía. Soñamos con ella durante años y al final la supimos inalcanzable. Ahí queda como símbolo de lo intangible, como Olentzero o los Reyes Magos, que parecía que sí, pero no. Como cuando la idea de la mortalidad nos alcanza y ya no nos suelta despojándonos de esa sensación de invulnerabilidad adolescente. Como cuando soñamos con ser escritores de éxito y mira tú por donde…

Ya lo veis, 2021 ha hecho un buen trabajo. Ha sido un año que… Bah, no merece la pena. Le daremos cierre con gusto.

Este año no hemos conquistado ningún nuevo país, creo. Apenas hemos escrito lo justo para no perder agilidad. Pero al gato negro todo eso le da igual. Quiere que siga aquí. Y aquí seguiré, para bien o para mal.

Así que me conformaré con informaros —aunque esto solo interesará a las buenas gentes de Bizkaia en edad escolar— que este año he dado inicio al relato del certamen literario Bizkaidatz Txikia, que organiza Bizkaiko Foru Aldundia / Diputación Foral de Bizkaia y en el que podrán participar, hasta marzo, niños y niñas del territorio. La idea es que, a partir de ese inicio que les propongo, continúen el relato y lo concluyan. La historia va de un parque de atracciones abandonado que en realidad no estaba tan abandonado como parecía. La ilustración que abre el cuento es de Ruth Juan. Si conocéis a alguien que quiera animarse, aquí os dejo las bases y el inicio del relato.

El parque Mowg

Y esto es todo lo que vengo a deciros. Además de desearos un 2022 que, por muy mal que pinte siendo tan par y tan lleno de patitos, sea de los buenos. A no ser que hagas uso de petardos y demás pirotecnias. En ese caso morirás tal como el gato negro haya soñado.

Quizás el año que viene haya más relatos y menos ruido.

Un abrazo querid@s.

Anuncio publicitario

10 comentarios

  1. Feliz Año 2022 Abenojar. Hemos sobrevivido y estoy segura que este es nuestro año literario. Te anuncio que se publicará esa novela en la que participaste como lector cero con gran acierto. Espero contar con tu presencia. Un abrazo

    Le gusta a 1 persona

    1. Igualmente Taicha. Además de sobrevivir al 2021 con esa fuerza tuya, nos traes la gran noticia de esa publicación tan esperada… Es la hora de «El crimen de la novela sin título». Una novela sorprendente a la que tengo ganas de volver a hincar el diente en forma de libro editado. Mucho éxito y salud para este 2022. Nos veremos en la presentación. Un abrazo.

      Me gusta

  2. Urte berri on! jarraitu lasai lan horretan… laister katchanka zurea izan leike eta!!!! Animo va… ni warhammer 40k nahiago dut, baina bueno… jarri itzazuz zure esperantza guztiak enperadore-jainkoan!

    Le gusta a 1 persona

    1. Urte berri on, Ortzi!
      Ja, ja, ja… Kamtxatka gure menpe dago jada. Groenlandia ordea… Ez dago modurik irla horrekin! Tira, ulertzekoa da katu beltzek irla zuri horretan etorkizunik ez izatea…
      Risk-arekin nahikoa zailtasun dugu mundua menperatzeko, pentsa Warhammer-kin…
      Leto II, in you we trust
      Portzierto, abenduaren 24an 43-aren klubean sartu zinen. Zorionak motel!
      Ondo segi ta besarkada bat!

      Me gusta

  3. Hola Andoni, siempre es un gusto leerte 🙂 me encanta la maldad del gato negro y sus sueños de muertes horribles para los que utilizan pirotecnia MUAJAJAJA. Muchos éxitos con el certamen literario y muy feliz 2022 a pesar de los patos. Saludos 🙂

    Le gusta a 1 persona

    1. ¡Coremi!
      Qué bueno que sigas estando por aquí. Eres como un anclaje que une mis inicios participativos en la blogosfera con estos últimos años más ausente. De esta forma no me siento tan forastero y extraño cada vez que me asomo por estos lares. Espero que todo vaya bien y que tú también tengas un muy feliz año lleno de patitos e inspiración.
      Saludos 🙂

      Le gusta a 1 persona

      1. Y yo siempre espero tus entradas a fin de año para saludarte 🙂 Por aquí seguimos efectivamente con más o menos entradas publicadas y meses desaparecida (la vida real) pero con ganas de seguir escribiendo y compartiendo mis impresiones o sólo leyendo a otras personas que también es una inspiración. Es un hobbie al que mientras pueda y quiera le seguiré poniendo empeño y cariño, que creo que es lo que pasa en tu blog: más o menos entradas publicadas pero siempre vuelves al menos para saludar: la magia de los blogs ( o de la escritura) Saludos, por estos lares con una bonita ola de calor (auxilio) nos leemos la próxima 🙂

        Le gusta a 1 persona

Deja una respuesta

Introduce tus datos o haz clic en un icono para iniciar sesión:

Logo de WordPress.com

Estás comentando usando tu cuenta de WordPress.com. Salir /  Cambiar )

Foto de Facebook

Estás comentando usando tu cuenta de Facebook. Salir /  Cambiar )

Conectando a %s

Este sitio usa Akismet para reducir el spam. Aprende cómo se procesan los datos de tus comentarios.